POLSKIE (Koleją) PODRÓŻE: POZNAŃ ZABYTKOWY DNIEM

"... dlaczego wszyscy mówią o krakowskim, dlaczego wszyscy mówią o wrocławskim, przecież ten jest najpiękniejszy na cały kraj!"

Zakupy porobione, żołądki mam nadzieje pełne, możemy więc wyruszyć na zwiedzanie poznańskich zabytków. A jest ich tu wbrew wielu opiniom bardzo wiele. Aż tak wiele, że ich przebywanie musiałem podzielić na dwa spacery – pierwszy z nich wokół ścisłej starówki czas zacząć. Zaczynamy od centralnego punktu miasta – ronda Kaponiera. Znajduje się ono dosłownie kawałek od dworca kolejowego a dodatkowo jest największym węzłem ruchu komunikacji miejskiej (także tej nocnej J). Stąd powinieneś dojechać prawie wszędzie. Trochę muszę improwizować, gdyż teraz akurat wskutek przebudowy całe rondo jest w rozsypce i nigdzie stąd nie dojedziesz. Z ronda kierujemy się jeszcze kilka metrów wzdłuż torowiska i docieramy na most Teatralny. To tędy wkroczymy w świat urokliwego Poznania. Lewo – piękna opera, prawo – latem cudny park Mickiewicza, lewo – ogromny budynek Collegium Maius , prawo – latem cudny skwer przy dziedzińcu zamkowym. I kto powiedział, że w Poznaniu nic nie ma?! Ledwo się obejrzałem a już jestem na placu Wolności. Obrót na jego środku i doświadczyłem monumentów architektury kilku wieków. Ta najstarsza jednak jeszcze przed nami. Już z daleka raz po raz wyłania nam się Stary Rynek ale zbudujemy trochę napięcie i pokrążymy wokół niego. Zwłaszcza, że tu znajdziemy też kawał historii, i tej najstarszej – fragmenty murów miejskich czy Bramy Wronieckiej, i tej najnowszej – zamek królewski na Górze Przemysła. Tak, tak, oryginalny zamek poznańskiego grodziska już dawno temu uległ zniszczeniu, a teraz… stoi świeżutko wybudowany nowy zamek, który na pewno zapisze się w kartach najnowszej historii pod literka K (jak kontrowersja). A ja już jestem w miejscu budzącym moje wewnętrzne kontrowersje – dlaczego wszyscy mówią o krakowskim, dlaczego wszyscy mówią o wrocławskim, przecież ten jest najpiękniejszy na cały kraj! Jestem na Starym Rynku J Kamieniczki, pałace, domki budnicze, i on, wielki, piękny, górujący nad całą starówką, ratusz. Jeśli dodatkowo chcecie zobaczyć jak dwa koziołki dwanaście razy bez powodu się trykają… już wiecie, o której godzinie musicie tu przyjść! Ja już znów krążę po wokół rynkowych uliczkach i docieram do kompleksu dawnego kolegium jezuickiego. Piękna architektura, w której obecnie maja siedzibę miejscy rajcy czy szkoła baletowa. Obok piękna poznańska fara. Oddalam się powoli od ścisłego centrum i wracam z powrotem w kierunku ronda Kaponiera. Tu czeka mnie już tylko jeden obrót, obrót pośrodku placu Mickiewicza. Obracam się więc i widzę już wcześniej podziwiany park Mickiewicza, martyrologiczne Trzy Krzyże, ogromny Zamek cesarski, Taylora siedzącego przed Uniwersytetem Ekonomicznym, nowoczesna aulę Akademii Muzycznej czy w końcu Collegium Minus. Zwiedzanie kołem się toczy i już zamykamy pętle na rondzie. Ale jeśli myślicie, że to już koniec zwiedzania – miło Was zaskoczę!