POLSKIE (Koleją) PODRÓŻE: OŚWIĘCIM

"... Momentami czuje się jak na nieludzkiej linii produkcyjnej, na której to właśnie człowiek jest produktem – wykorzystywanym, rozbieranym na części, utylizowanym...."

Przekroczyłem już granicę Małopolski. Tutaj chyba bezstrajkowo bo bez problemów i o czasie docieram do Trzebini. Tutaj według planu podróży też zamierzam kilka chwil spędzić, by dokładnie przyjrzeć się tej mieścinie. Ale to później. W pierwszej kolejności wyruszam stąd do Oświęcimia. Mijam Chrzanów, Libiąż. Zważywszy na szybkość pokonywania trasy przez mój pociąg, mogłem i te miejscowości ująć w planie. Spokojnie jest czas by dokładnie się przeglądnąć i porobić zdjęcia. W końcu skład dowlókł się do stacji OŚWIĘCIM. Pierwsze kroki kieruje do byłego obozu koncentracyjnego. Ten składał się z oddziałów - Auschwitz, Birkenau I i Birkenau II. Ja zwiedzę tylko ten główny w centrum Oświęcimia. Dwa kilometry spacerkiem, droga dobrze oznaczona i już jestem na miejscu. Docieram na ostatnia chwilę możliwości indywidualnego zwiedzania. To jest darmowe (choć warto kupić przewodnik za 4zł) i możliwe do godziny 10 oraz po godzinie 15 (w październiku). W pozostałych godzinach możliwe jest płatne zwiedzanie grupowe z przewodnikiem. Dokładne godziny poszczególnych możliwości zwiedzania w zależności od terminu sprawdź zawsze przed przyjazdem na stronie internetowej muzeum. Przede mną już znana na cały świat brama z napisem: „Arbeit macht frei”. Wkraczam do innego świata. Świata niewyobrażalnego. Kolejne ekspozycje w tzw. blokach – byłych więziennych domach przedstawiają nam obrazy tamtego czasu. Momentami czuje się jak na nieludzkiej linii produkcyjnej, na której to właśnie człowiek jest produktem – wykorzystywanym, rozbieranym na części, utylizowanym. Straszne. Całość chwyta za serce. Całość chwyta za usta zadając w kółko jedno pytanie… Co Ci oprawcy mieli w głowie? Jak człowiek zdolny jest do takich czynów wobec innego człowieka? Dzięki tym pytaniom i kilku chwilom zastanowienia nad nimi jest szansa, że wizyta tutaj nie będzie dla nas zwykłą lekcją historii, lecz lekcją, która nas wszystkich nauczy, jak wiele zła jest w krzywdzeniu innych, lekcją, która uczyni nas lepszymi, lekcją, dzięki której nigdy ludzkość nie dopuści do powtórki tamtych czasów. W mojej relacji zdjęć z wewnątrz bloków nie zobaczycie. Żadne bowiem nie odda tego czasu jak osobista wizyta tam. Zachęcam wiec, na pewno warto!